Page 147 - วารสารกรมการแพทย์แผนไทยฯ ปีที่ 20 ฉบับที่ 1
P. 147

J Thai Trad Alt Med                                   Vol. 20  No. 1  Jan-Apr  2022  127



























              ภาพที่ 3  ค่าความเข้มข้นต�่าสุดที่สามารถยับยั้งการเจริญของเชื้อแบคทีเรีย (MIC) ของสารสกัดแพงพวยน�้าและก้านจอง
                      โดยวิธี micro-broth dilution โดยเทียบกับ DMSO เป็นตัวควบคุมลบ และ สารสกัดพลูเป็นตัวควบคุมบวก ตัวเลข
                      บนแท่งคือค่า MIC, ND คือ not detected






                            อภิปรำยผล                     ฤทธิ์ยับยั้งแบคทีเรียแกรมบวก S. pyogenes และ

                   ผลการศึกษาของพืชน�้า 12 ชนิดพบว่าสารสกัด  S. pneumoniae ได้มากกว่า ในขณะที่ก้านจองมี
              เอทานอลของพืชน�้าส่วนใหญ่ 9 ชนิดมีฤทธิ์ยับยั้ง  ฤทธิ์ยับยั้งแบคทีเรียแกรมลบ S. typhimurium และ
              แบคทีเรียได้ ยกเว้นไข่น�้า ผักตบชวาและผักแว่น   E. coli ได้ดีกว่าแพงพวยน�้า

              สารสกัดส่วนใหญ่ยับยั้งแบคทีเรียแกรมบวกได้ดี     ฤทธิ์ต้านแบคทีเรียของสารสกัดจากพืชน�้า
              กว่าแบคทีเรียแกรมลบ โดยพบว่ามีสารสกัด 2 ชนิด  นั้น เนื่องมาจากชนิดของสารเคมีองค์ประกอบที่อยู่

              เท่านั้น ที่สามารถยับยั้งแบคทีเรียแกรมลบ E. coli ได้   ในสารสกัดที่แตกต่างกัน โดยเฉพาะกลุ่มฟีโนลิก
              คือ แพงพวยน�้าและก้านจอง ซึ่งมีฤทธิ์ต้านแบคทีเรีย  ฟลาโวนอยด์ เทอร์พีนอยด์ และ อัลคาลอยด์ ที่ท�าให้
              สูงกว่าพืชน�้าอื่น ในขณะที่แพงพวยน�้ามีฤทธิ์ยับยั้ง  พืชน�้าที่ศึกษาในประเทศอินเดียมีฤทธิ์แตกต่างกัน

                                                               [3]
              แบคทีเรียแกรมบวก S. pyogenes (MIC 0.625 มก./  ออกไป การที่แพงพวยน�้ามีฤทธิ์ต้านแบคทีเรียได้
              มล.), S. pneumoniae (MIC 0.625 มก./มล.) และ   หลายชนิดนั้น สัมพันธ์กับการที่ประกอบด้วยสาร

              S. aureus (MIC 2.5 มก./มล.) มากกว่าแบคทีเรีย  ทุติยภูมิหลายกลุ่ม ทั้งฟลาโวนอยด์ กรดฟีโนลิค และ
              แกรมลบ S. typhimurium (MIC 5 มก./มล.) และ   เทอร์พีนอยด์ ส่วนผักแว่น แว่นแก้วที่มีเฉพาะสาร
              E. coli (MIC >10 มก./มล.) ก้านจองมีฤทธิ์ยับยั้ง  เทอร์พีน และไข่น�้า ผักตบชวาที่มีสเตอรอลเป็นหลัก

              ได้ทั้งแบคทีเรียแกรมบวกและแกรมลบใกล้เคียงกัน   มีฤทธิ์น้อยกว่าพืชอื่น
              (MIC 1.25-2.5 มก./มล.) เมื่อเทียบระหว่างแพงพวย     สารทุติยภูมิที่มีอยู่ในสารสกัดพืชน�้า 12 ชนิด
              น�้าและก้านจองแล้วพบว่าสารสกัดแพงพวยน�้ามี  ที่ศึกษานั้น จัดกลุ่มสารได้เป็น 3 กลุ่ม คือ กลุ่ม
   142   143   144   145   146   147   148   149   150   151   152