Page 229 - J Trad Med 21-1-2566

J Thai Trad Alt Med Vol. 21 No. 1 Jan-Apr 2023 209

2. ใบชุมเห็ดเทศอาจท�าให้เกิดอาการไม่สบาย eboom HP, Editorial Committee. Flora Malesiana. Vol.
12. Part 2. The Netherlands: Foundation Flora Malesiana;
ท้อง เช่น เสียดท้อง เกร็งท้อง หากกินในปริมาณมาก 1996. p. 673-6.

เกินไป อาจจะท�าให้เกิดโรคไตอักเสบได้ [1] 6. ส่วนพฤกษศาสตร์ป่าไม้ ส�านักวิชาการป่าไม้ กรมป่าไม้. ชื่อ
3. ไม่ควรกินติดต่อกันเป็นเวลานาน เพราะอาจ พรรณไม้แห่งประเทศไทย เต็ม สมิตินันทน์. ฉบับแก้ไขเพิ่มเติม.
กรุงเทพฯ: บริษัทประชาชน จ�ากัด; 2544. หน้า 478.
ท�าให้ร่างกายเคยชิน เมื่อหยุดยา ล�าไส้จะไม่ท�างาน 7. McGuffin M, Kartesz JT, Leung AY, Tucker AO. Herbs

ตามปกติ [14,17] of commerce. 2nd ed. Silver Spring (MD): The American
Herbal Products Association; 2000. p. 13.
ขนาดและวิธีใช้ วันละ 3-6 กรัม ใช้ในรูปยา 8. Medicinal Plants in Viet Nam. Hanoi: World Health
ชง ขนาดบรรจุซองละ 3 กรัม ครั้งละ 1-2 ซอง ชงใน Organization; 1989. p. 81.
9. Medicinal Plants in the South Pacific. Manila: World
น�้าเดือดซองละ 120 มิลลิลิตร นาน 10 นาที กินวันละ Health Organization; 1998. p. 37.
1 ครั้ง ก่อนนอน [1,10,13,18] 10. Standard of ASEAN Herbal Medicine. Vol. 1 Jakarta:
Aksara Buana Printing; 1993. p. 118, 126.
เมื่อใช้ภายนอกแก้กลากเกลื้อน ใช้ใบสด ขยี้ 11. Moriyama H, Lizuka T, Nagai M, Miyataka H, Satoh
หรือต�าให้ละเอียด เติมน�้าเล็กน้อย หรือใช้ใบชุมเห็ด T. Anti-inflammatory activity of heat-treated Cassia
alata leaf extract and its flavonoid glycoside. Yakugaku
เทศกับหัวกระเทียมเท่า ๆ กัน ผสมปูนแดงเล็กน้อย
Zasshi. 2003;123(7):607-11.
ต�าผสมกัน ทาบริเวณที่เป็น ถ้าเป็นกลากควรขูดผิว 12. ขุนโสภิตบรรณลักษณ์. คัมภีร์แพทย์ไทยแผนโบราณ เล่ม 1.
บริเวณที่กร้านหรือเป็นเกล็ดแข็งออกก่อน ทาบ่อย ๆ พระนคร: อุตสาหกรรมการพิมพ์; 2504. หน้า 61.
13. Manual for cultivation, production and utilization of
อย่างน้อยวันละ 3-4 ครั้งจนหาย เมื่อหายแล้วควร herbal medicines in primary health care. Nonthaburi:

ทายาต่ออีกราว 7 วัน [19] Department of Medical Sciences, Ministry of Public
Health. 1990. p. 51-4.
14. Farnsworth NF, Bunyapraphatsara N. Thai medicinal
plants recommended for primary health care system.
เอกสารอ้างอิง Bangkok: Prachachon Co., Ltd; 1992. p. 90-3.

1. Thai Herbal Pharmacopoeia. Vol I. Nonthaburi: Depart- 15. นันทวัน บุณยะประภัศร, อรนุช โชคชัยเจริญพร, บรรณาธิการ.
ment of Medical Sciences, Ministry of Public Health. สมุนไพรไม้พื้นบ้าน (1). กรุงเทพฯ: บริษัทประชาชน จ�ากัด; 2539.
1995. p. 17-21. หน้า 852-6.
2. สถาบันวิจัยสมุนไพร กรมวิทยาศาสตร์การแพทย์. มาตรฐาน 16. McGuffin M, Hobbs C, Upton R, Goldberg A. American
สมุนไพรไทย เล่มที่ 3 ชุมเห็ดเทศ. นนทบุรี: โรงพิมพ์องค์การ Herbal Products Association’s botanical safety hand-
สงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2545. 80 หน้า. book. Boca Raton (FL): CRC Press; 1997. p. 176-9.
3. de Padua LS, Bunyapraphatsara N, Lemmens RHMJ, 17. คณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. สมุนไพรสวนสิรีรุกขชาติ.
editors. Plant resources of south-east Asia No. 12(1), พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้ง กรุ๊ป จ�ากัด;
Medicinal and poisonous plant 1. Leiden (Netherlands): 2535. หน้า 75.
Backhuys Publishers. 1999. p. 445-6. 18. คณะอนุกรรมการพัฒนาบัญชียาหลักแห่งชาติ คณะกรรมการ
4. Larsen K, Larsen SS, Vidal JE. Leguminosae-Caesal- แห่งชาติด้านยา. บัญชียาหลักแห่งชาติ พ.ศ. 2542 (บัญชียาจาก
pinoideae. In: Smitinand T, Larsen T, editors. Flora สมุนไพร). พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์
of Thailand. Vol. 4 Part 1. Bangkok: The Royal Forest การเกษตรแห่งประเทศไทย จ�ากัด; 2543. หน้า 27.
Department; 1984. p. 108-10. 19. ส�านักงานคณะกรรมการการสาธารณสุขมูลฐาน. ยาสมุนไพร
5. Hou D, Larsen K, Larsen SS. Caesalpiniaceae. In: Kalk- ในงานสาธารณสุขมูลฐาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์
man C, Stevens PF, Kirkup DW, de Wilde WJJO, Noot- องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2540. หน้า 96.