Page 112 - วารสารกรมการแพทย์แผนไทยฯ ปีที่ 20 ฉบับที่ 1
P. 112
92 วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ ทางเลือก ปีที่ 20 ฉบับที่ 1 มกราคม-เมษายน 2565
นอกจากนี้ยังมีชาวไทยเชื้อสายกัมพูชาหรือกูย ชน มีการเรียนวิชาจากครูคนเดียว หลายคน รวมถึงทักษะ
เผ่าพื้นเมืองเผ่าข่าหรือเผ่าบรู สืบเชื้อสายมอญ-เขมร การนวดเกิดขึ้นจากคนในชุมชนมีการท�างาน ใช้แรง
และชนเผ่ากุลา นอกจากนี้ยังมีผู้ที่สืบเชื้อสายชาวจีน กายในการประกอบอาชีพ จึงมีการนวดเพื่อบรรเทา
ชาวอินเดียและชาวเวียดนามที่จะตั้งถิ่นฐานในอ�าเภอ อาการเจ็บปวด เมื่อยล้าทางร่างกาย หรือแก้ปัญหาที่
เมือง ชนเผ่ากูย เป็นชนกลุ่มใหญ่ที่ตั้งหลักแหล่ง เกิดจากโครงสร้างร่างกาย
[11]
[12]
อยู่ในเขตจังหวัดศรีสะเกษ สุรินทร์ และบางส่วน การศึกษาการแพทย์พื้นบ้านและการแพทย์
ของจังหวัดบุรีรัมย์ ชนเผ่ากูยมีหลักฐานปรากฏใน ทางเลือกโดยการใช้ยาสมุนไพรในการรักษาอาการ
กฎหมายอยุธยา ฉบับ พ.ศ. 1975 ซึ่งตราขึ้นในรัชกาล ข้อเข่าเสื่อม พบว่า สมุนไพรขิง ขมิ้นชัน เถาวัลย์
[14]
[13]
สมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ 2 (พ.ศ. 1967-1991) มี เปรียง ยาเบญจกูล สามารถลดการอักเสบบรรเทา
[16]
[15]
ข้อความตอนหนึ่งระบุไว้ว่า พ่อค้าต่างชาติเดินทางเข้า อาการปวด การใช้ยาสมุนไพรพอกเข่า การนวดและ
มาค้าขายยังกรุงศรีอยุธยา ประกอบด้วย ชาวอินเดีย การประคบสมุนไพรสามารถลดการอักเสบ บรรเทา
มลายู ชาน (ไทยใหญ่) กวย แกว (ญวน) และชาติอื่น ๆ อาการปวด เพิ่มคุณภาพชีวิตของผู้ที่มีภาวะข้อเข่า
หลักฐานนี้เป็นหลักฐานชั้นต้นที่เก่าที่สุดปรากฏใน เสื่อมได้ การนวดด้วยตนเองและการท�าท่าบริหาร
[17]
ราชส�านักสยามที่ใช้ค�าว่า “กวย’’ ชาวกวยสามารถ เข่าสามารถเพิ่มประสิทธิผลในการเดินและคุณภาพ
แบ่งได้สี่กลุ่ม ตามส�าเนียงภาษาและสภาพภูมิศาสตร์ ชีวิตในผู้ป่วยข้อเข่าเสื่อมได้ โรงพยาบาลส่งเสริม
[18]
การอยู่อาศัย ได้แก่ 1) “กวยมะไฮ’’ อาศัยอยู่ใน สุขภาพต�าบลกองนาง จังหวัดหนองคายมีการศึกษา
จังหวัดอุบลราชธานี อ�าเภอโขงเจียม และในประเทศ การรักษาโรคจับโปงน�้าเข่าโดยการพอกยาสมุนไพรที่
ลาวบริเวณทางฝั่งขวาแม่น�้าโขง เป็นชาวกวยที่อาศัย เข่า 20 นาที ร่วมกับการให้ค�าแนะน�าตามหลัก 3 อ.
อยู่บนภูเขาเรียกตนเองว่า “ชาวบรูหรือชาวบลู’’ ประกอบด้วย อาหาร ออกก�าลังกาย และอารมณ์ พบว่า
2) “กวยมะลอ’’ อยู่ในแถบจังหวัดอุบลราชธานี ในกลุ่มทดลองอาการปวดเข่า (pain score) ลดลง
[19]
และจังหวัดศรีสะเกษ 3) “กวยมะลัว’’ หรือ “มะ จะเห็นได้ว่ามีการศึกษาแนวทางการรักษาโรคข้อเข่า
หลั่ว’’ อยู่ในแถบจังหวัดศรีสะเกษและจังหวัด เสื่อมอย่างต่อเนื่อง เพราะในปัจจุบันผู้คนประสบ
สุรินทร์ 4) “กวยเยอหรือโย’’อาศัยอยู่ในจังหวัด ปัญหาโรคข้อเข่าเสื่อมเพิ่มมากขึ้นไม่ว่าจากการเข้าสู่
อุบลราชธานีและศรีสะเกษ วัฒนธรรมด้านการดูแล สังคมผู้สูงอายุ และภาวะโภชนาการเกิน ในภาคอีสาน
สุขภาพโดยหมอพื้นบ้านในแถบนี้มีประสบการณ์ หมอพื้นบ้านยังคงมีบทบาทส�าคัญในการดูแลสุขภาพ
การรักษาโรคจากเหตุการณ์เฉพาะที่เป็นไปตาม ของคนในชุมชน โดยอาศัยทั้งความเชื่อ พิธีกรรม
ความเชื่อและความศรัทธา ซึ่งเกี่ยวข้องกับอ�านาจ ตามภูมิปัญญาท้องถิ่นที่สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นยังคง
เหนือธรรมชาติและพิธีกรรมในการรักษาโรค เช่น ด�าเนินไปอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในพื้นที่ห่างไกลจาก
คนทรง หมอร�าผีฟ้า หมอขวัญ และเฒ่าจ�้า ของ โรงพยาบาล จากการศึกษาภูมิปัญญาหมอพื้นบ้าน
[20]
ชาวอีสาน หมอมะม้วดของชาวเขมร หมอมอของ จังหวัดอุบลราชธานี พบว่ามีหมอพื้นบ้าน จ�านวน 200
ชาวกูย มีความสามารถในการรักษาโรคทั้งทางกาย คนที่มีการใช้องค์ความรู้การแพทย์พื้นบ้านในการ
และทางใจให้บุคคลในชุมชน ซึ่งผ่านการเรียนรู้ ฝึกฝน ดูแลสุขภาพของคนในชุมชน ข้อมูลจากส�านักงาน
[21]
