Page 213 - วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ ทางเลือก ปีที่ 19 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม-สิงหาคม 2564
P. 213

J Thai Trad Alt Med                                   Vol. 19  No. 2  May-Aug  2021  443




            สภาพดำาเนินการโกนขนหนูตะเภาบริเวณด้านหลัง   ให้คะแนนอย่างน้อย 2 ครั้งต่อสัปดาห์ ตามเกณฑ์ที่

            แต่ละตัวด้วยเครื่องโกนไฟฟ้า แบ่งผิวหนังที่บริเวณ  กำาหนดคือ 0 (ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่ผิวหนัง),
            แผ่นหลังของหนูตะเภาแต่ละตัว เป็น 4 ตำาแหน่ง โดย  1 (ผิวหนังแดงเล็กน้อย), 2 (ผิวหนังแดงชัดเจน มีการ
            แต่ละตำาแหน่งจะมีขนาดประมาณ 1.25 เซนติเมตร x   ตั้งชันของขนบริเวณที่มีการบวม มีขนร่วง), 3 (ผิวหนัง
            1.25 เซนติเมตร จากนั้นทายาชา lidocaine ในแต่ละ  แดงเป็นบริเวณกว้าง มีสะเก็ด มีขนร่วง และมีแผลที่

            ตำาแหน่งแล้วทิ้งไว้อย่างน้อย 10 นาที และใช้กระดาษ  ผิวหนัง), 4 (ผิวหนังบางส่วนถูกทำาลาย มีขนร่วง), และ
            ทราย เบอร์ 4 ขูดบริเวณทั้ง 4 ตำาแหน่ง ตำาแหน่งละ 4   5 (ผิวหนังถูกทำาลายทั้งหมด และขนร่วงทั้งบริเวณนั้น)
            ครั้ง แล้วเช็ดทำาความสะอาดด้วย 70% แอลกอฮอล์        2.6.3 การวิเคราะห์ข้อมูล

            ทำาการหยอดเชื้อรา M. canis ปริมาตร 100 ไมโครลิตร        ข้อมูลนำ้าหนักตัว การกินนำ้า และการกิน
            ลงในทั้ง 4 ตำาแหน่ง ของหนูตะเภาแต่ละตัว ตามการ  อาหาร นำามาวิเคราะห์โดยใช้สถิติเชิงพรรณนา (des-
            แบ่งกลุ่ม ยกเว้นกลุ่มควบคุมลบ (negative control)   criptive statistics) ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

            และทำาการเหนี่ยวนำาการติดเชื้อของสัตว์ทดลองซำ้า  และการทดสอบสมมติฐานข้อมูลของค่าเฉลี่ยใช้สถิติ
            ตามขั้นตอนข้างต้น 5 วัน แล้วจึงพักหนูตะเภา 6 วัน   วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทิศทางเดียว (One-way

            หลังจากครบกำาหนด นำาหนูตะเภาทุกตัวมาทำาการเก็บ  ANOVA ที่ p < 0.05) โดยวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรม
            เส้นขนทั้ง 4 ตำาแหน่ง โดยในแต่ละตำาแหน่งจะเก็บเส้น  IBM SPSS Statistic 23 กำาหนดระดับค่าความเชื่อ
            ขนจำานวน 10 เส้น นำาไปเพาะเลี้ยงเพื่อดูการเจริญของ  มั่นที่ 95% ถ้าผลการวิเคราะห์มีความแตกต่างกันอย่าง

            เชื้อราบน potato dextrose agar (PDA) เป็นเวลา  มีนัยสำาคัญทางสถิติ จะทดสอบความแตกต่างของ
            อย่างน้อย 7-14 วัน เพื่อเก็บข้อมูลการติดเชื้อเริ่มต้น  กลุ่มตัวอย่างกับกลุ่มควบคุมด้วย Bonferroni post-

            ก่อนได้รับสารทดสอบ จากนั้นทาสารทดสอบตามการ  hoc test โดยกำาหนดระดับค่าความเชื่อมั่นที่ 95%
            แบ่งกลุ่ม โดยในหนูตะเภาแต่ละตัวจะทาสารทดสอบ      2.7 การทดสอบความปลอดภัยของเจลสารสกัด
            ตำาแหน่งละ 0.1 มิลลิลิตร ทั้ง 4 ตำาแหน่ง วันละ 1 ครั้ง  รากทองพันชั่ง

            เป็นเวลา 14 วัน หลังครบกำาหนด นำาหนูตะเภาทุกตัว       1)  การทดสอบการระคายเคืองในสัตว์
            มาทำาการเก็บเส้นขนทั้ง 4 ตำาแหน่ง โดยในแต่ละ  ทดลอง (animal irritation test)
            ตำาแหน่งจะเก็บเส้นขนจำานวน 10 เส้น นำาไปเพาะเลี้ยง         การทดสอบการระคายเคืองทางผิวหนัง

            เพื่อดูการเจริญของเชื้อราบน PDA เป็นเวลาอย่างน้อย   ของเจลสารสกัดรากทองพันชั่งดำาเนินการตามข้อ
                                                                              [22]
            7-14 วัน เพื่อเก็บข้อมูลการติดเชื้อหลังได้รับสาร  กำาหนด ISO 10993-10: 2010  ได้รับอนุมัติให้ดำาเนิน
            ทดสอบ  และการุณยฆาตหนูตะเภาด้วยก๊าซ         การวิจัยในสัตว์จากคณะกรรมการดูแลการเลี้ยงและ

            คาร์บอนไดออกไซด์ ระหว่างการทดสอบบันทึกข้อมูล  ใช้สัตว์ทดลองของกรมวิทยาศาสตร์การแพทย์
            ของสัตว์ทดลอง ได้แก่ นำ้าหนัก อัตราการกินนำ้าและ  [หมายเลขควบคุมโครงการ 62-015 (61-007)] โดยใช้

            อาหาร สุขภาพของสัตว์ทดลอง อาการป่วยและตายใน  กระต่ายสายพันธุ์ albino จำานวน 3 ตัว แยกเลี้ยง
            ระหว่างวัน อย่างน้อยวันละ 1 ครั้ง สังเกตรอยโรคที่  แต่ละตัวในกรงขนาดมาตรฐานเพื่อปรับสภาพเป็น
            ผิวหนัง (skin lesion) ทั้ง 4 ตำาแหน่งในแต่ละตัว โดย  เวลา 1 สัปดาห์ก่อนการทดสอบ การดูแลสัตว์ทดลอง
   208   209   210   211   212   213   214   215   216   217   218