Page 230 - วารสารกรมการแพทย์แผนไทยฯ ปีที่ 17 ฉบับที่ 3
P. 230
580 วารสารการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ ทางเลือก ปีที่ 17 ฉบับที่ 3 กันยายน-ธันวาคม 2562
เชื้อหมอไม่ทิ้งแถว ใกล้เกลือไม่กินด่�ง ขาวอรุณก็ได้สืบเชื้อสายหมอพื้นบ้านของบรรพบุรุษ
ชีวิตของพ่อหมอเสริฐในวัยเยาว์ก็เหมือนเด็ก ซึ่งเปรียบดังเกลืออันทรงคุณค่า ไม่หลงไปทางอื่นแบบ
่
ชนบทยากไร้ทั่วไปคือไม่ได้รำาเรียนหนังสือในระบบ คนใกล้เกลือกินด่าง
โรงเรียนมากนัก คือจบเพียงชั้นประถมต้น จะต่าง
บ้างก็ตรงความเป็นลูกชายคนหัวปีต้องมีภาระช่วย เรียนรู้กับครูแพทย์ต�มวิถีหมอพื้นบ้�น
เหลือพ่อแม่ทำาสวนทำานาหนักมากกว่าน้อง ๆ แต่ ลูกศิษย์ของพ่อเฒ่าแดงยาวร่วมรุ่นกับพ่อหมอ
ความพิเศษของครอบครัวนี้คือมีญาติฝ่ายแม่เป็นหมอ เสริฐ ขาวอรุณ เดิมมี 13 คน แต่พอเรียนไปได้ระยะ
พื้นบ้าน ชื่อพ่อเฒ่าแดงยาว ศรีกิ้ม ซึ่งมีศักดิ์เป็นตา หนึ่งก็เหลือเพียง 3 คนเท่านั้น คือตัวพ่อหมอเสริฐ
ของพ่อหมอเสริฐ และเป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้าน เอง ซึ่งมีอายุน้อยที่สุด กับนายแป้น รัตนราช และ
ในตำาบลนาขา ยามว่างจากงานสวนงานนา พ่อหนูเสริฐ นายซ้าย (ไม่ทราบนามสกุล) ซึ่งทั้งสองเป็นลูกเขยของ
มักจะไปคลุกคลีอยู่กับพ่อเฒ่าแดงยาว ช่วยเหลืองาน พ่อเฒ่าแดงยาว สำาหรับบ่าวเสริฐนั้นพ่อเฒ่าแดงยาว
บริการคนไข้ในบ้านหมอ สังเกตเห็นความตั้งใจจริงในการเรียนรู้และมีความ
ครั้นบ่าวเสริฐเริ่มแตกเนื้อหนุ่ม พ่อเฒ่าหมอเห็น ประพฤติปฏิบัติดีอย่างครบถ้วน ประกอบกับอายุยัง
แววหลานคนนี้ว่ามีหน่วยก้านพอที่จะเรียนวิชาแพทย์ น้อยมาก ท่านจึงถ่ายทอดวิชาหมอรักษากระดูก เส้น
ได้ จึงปรารภกับหลานว่า และตัวท่านนั้นชราภาพ และอัมพฤกษ์ อัมพาตให้แก่ศิษย์หลานผู้นี้จนสิ้นภูมิ
แล้ว ขอให้หลานเสริฐเป็นทายาทหมอพื้นบ้านสืบต่อ รู้ของท่าน อันได้แก่
จากท่าน แต่ด้วยยังรักการเที่ยวเล่นตามประสาผู้บ่าว วิธีตรวจวัดความผิดปกติของกระดูก กล้ามเนื้อ
หลานชายจึงไม่ตกปากรับคำาทันที หากขอกลับไป เส้นโครงสร้างร่างกาย ชีพจร การหายใจของคนไข้
ไตร่ตรอง 5 วัน ระหว่างนั้นเองมีญาติประสบอุบัติเหตุ หัตถการขบต่อกระดูกและจัดกระดูกให้เข้ารูปเข้ารอย
แขนหัก บ่าวเสริฐจึงพาญาติไปโรงหมอแต่เนื่องจาก การประดิษฐ์เฝือกไม้ไผ่ เคล็ดลับการเลือกลักษณะ
เป็นเวลาดึกมากแล้วหมอจึงไม่รับรักษาในคืนนั้น ไม้ไผ่ที่นำามาทำาเฝือก และเทคนิคการเข้าเฝือกตาม
บ่าวเสริฐรู้สึกเสียใจและผิดหวังมาก ที่เห็นญาติเจ็บ ส่วนต่าง ๆ ของร่างกาย การนวดกล้ามเนื้อและจับเส้น
ปวดทรมานอยู่ต่อหน้าแต่ไม่สามารถช่วยเหลืออะไร เอ็น การปรุงนำ้ามันยาสมุนไพรสำาหรับการนวดบำาบัด
ได้ จำาเป็นต้องรอข้ามวันจึงได้ตรวจรักษา จึงนึกถึงพ่อ หลังถอดเฝือก ตลอดจนการประกอบพิธีกรรมบำาบัด
หมอแดงยาวซึ่งเป็นหมอพื้นบ้าน อันเป็นการรักษาทางใจด้วย
นี่คือจุดเริ่มต้นปณิธานที่หาญมุ่งที่จะสืบต่อ เมื่อพ่อเฒ่าแดงยาวชราภาพ ท่านมอบหมายให้
ภูมิปัญญาหมอพื้นบ้านของเด็กหนุ่มประถมสี่คนหนึ่ง หมอเสริฐขณะนั้นอายุราว 14 ปี ทำาหน้าที่รักษาผู้ป่วย
เหตุจากความรู้สึกสะเทือนใจต่อความเจ็บปวดของ แทนท่าน และยังมอบคัมภีร์แพทย์โบราณทั้งหมดของ
เพื่อนมนุษย์ ดังนั้น ด้วยวัยเพียง 13 เศษ ๆ บ่าวเสริฐ ท่านจำานวนหลายฉบับซึ่งเป็นสมุดข่อยปกดำาลายมือ
ขาวอรุณจึงตัดสินใจมอบตัวเป็นศิษย์กับพ่อเฒ่าแดง เขียนแบบอาลักษณ์เพื่อให้ศิษย์หลานคนนี้ได้ทบทวน
ยาว ศรีกิ้ม ผู้เป็นตาเพื่อเล่าเรียนวิชาแพทย์พื้นบ้าน ศึกษาให้ชำานาญต่อไป
ไว้เป็นที่พึ่งของคนไข้คนทุกข์ต่อไป ในที่สุดบ่าวเสริฐ
