Page 197 - วารสารกรมการแพทย์แผนไทยฯ ปีที่ 17 ฉบับที่ 3

J Thai Trad Alt Med Vol. 17 No. 3 Sep-Dec 2019 547

ไว้อย่างผิดพลาดบ้าง สอบถามจากคนที่รู้จริงบ้าง รู้ผิด คนสำาคัญของประเทศไทย เขียนงานวิชาการ และแปล
บ้าง ข้อสำาคัญคือข้อจำากัดเรื่องภาษา ลาลูแบร์กล่าวถึง วรรณกรรมสำาคัญออกสู่ภาษาไทยไว้เป็นจำานวนมาก

เรื่องเหล้าไว้เล็กน้อย แต่ไม่กล่าวถึงกัญชาและยาเสพ หนังสือเรื่องนี้เขียนขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2510 เป็นเรื่องราว
ติดอื่นเลย [12] ย้อนไปในสมัยที่ผู้เขียนยังหนุ่ม ราว 50 ปี ก่อนหน้า
2.2.5 พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ นั้น จึงเป็นเรื่องราวตั้งแต่ก่อนจะมีการตรา “พระราช
รัชกาลที่ 1-4 ฉบับเจ้าพระยาทิพากรวงศ์ (ขำา บัญญัติกันชา พ.ศ. 2477’’ เป็นเรื่องราวของชาวไทย

บุนนาค) เป็นพระราชพงศาวดารที่พระบาทสมเด็จ “ส่วนใหญ่มุ่งถึงไทยภาคกลาง โดยเฉพาะในหมู่พวก
พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้เจ้าพระยา ชาวบ้านชาวชนบท อันมีชีวิตความเป็นอยู่อย่างง่าย ๆ

ทิพากรวงศ์ (ขำา บุนนาค) เรียบเรียงขึ้นเมื่อ พ.ศ. ไม่ใคร่มีใครจะสนใจ ... เป็นชีวิตคนสามัญ ... ที่รักถิ่น
2412 (ปีที่ 2 ในรัชสมัย ขณะที่ทรงพระชนมายุเพียง รักพวกมากกว่าใคร ๆ’’ เป็นเรื่องราวที่ผู้เขียนประสบ
16 พรรษา) ต่อมาชำาระโดยสมเด็จฯ กรมพระยาดำารง มาด้วยตนเองบ้าง ซักถามจากคนอื่นบ้าง เก็บข้อความ

ราชานุภาพ พิมพ์ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2444 ฉบับที่อ้าง มาจากหนังสือต่าง ๆ บ้าง หนังสือเล่มนี้ไม่กล่าวถึง
ถึง ความยาวรวม 2,136 หน้า บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ไว้ กัญชาเลย [14]
้
มากมาย มีเรื่องการจับจีนขายฝิ่นที่ปากนำาบางปะกงใน 3.1.2 การศึกษาเรื่องประเพณีไทย โดย
สมัยรัชกาลที่ 3 ไม่มีการกล่าวถึงเรื่องกัญชา คราวเจ้า ศาสตราจารย์พระยาอนุมานราชธน เขียนขึ้นเมื่อ พ.ศ.
อนุมากวาดต้อนครัวไทยไปเวียงจันทน์ พระยาปลัด 2505 ประกอบด้วยเรื่องประเพณีไทย และเรื่องชนชาติ

พระยาพรหมยกกระบัตร กรมการ “จึงคิดอุบายจัด ประวัติศาสตร์และศาสนาของไทย มีทั้งเรื่องจารีต
หญิงสาว ๆ ให้นายทัพนายกองที่ควบคุมครัวนั้นทุก ประเพณี ประเพณีปรัมปรา ขนบประเพณี ธรรมเนียม

คน จนชั้นแต่ไพร่จะชอบใจใครก็ไม่ว่า เห็นว่าพวก ประเพณี วิถีประชาชนและความนิยมตามสมัย เป็นต้น
ลาวกับพวกครัวสนิทเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเข้าแล้ว ไม่มีการกล่าวถึงเรื่องกัญชาเช่นกัน [14]
พระยาปลัด พระยาพรหมยกกระบัตรขึ้นมาหาอนุที่ 3.1.3 ฟื้นความหลัง ฉบับสมบูรณ์ โดย

ค่ายใหญ่ แจ้งว่าอพยพครอบครัวไปได้ความอดอยาก เสฐียรโกเศศ (พระยาอนุมานราชธน) พิมพ์เผยแพร่
นัก ขอมีด ขวานสัก 9 บอก 10 บอก พอจะได้ยิงเนื้อมา ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2516 เป็นการ “เล่าเรื่องเก่าเท่าที่ตน
กินเป็นเสบียงเลี้ยงครัวไปตามทาง อนุก็ยอมให้ ครั้น รู้และระลึกได้ โดยอาศัยเรื่องในชีวประวัติของตนเอง

ได้มีดขวานปืนไปแล้ว เดินครัวไปถึงทุ่งสัมฤทธิ์ ... เป็นเพียง ขอเกี่ยวเรื่องเก่าเอาไว้เท่านั้น’’ ฉบับพิมพ์
ครั้นเวลากลางคืนดึกประมาณ 3 ยามเศษ ก็ฆ่าพวก ครั้งที่ 4 เมื่อตุลาคม พ.ศ. 2547 แบ่งเป็น 4 เล่ม รวม
ลาวตายเกือบสิ้น...’’ [13] 1,309 หน้า ไม่มีการกล่าวถึงกัญชาเลย [15]

3.1.4 นิทานชาวไร่ โดย น.อ.สวัสดิ์ จันทนี
3. กัญช�ในวรรณกรรมร่วมสมัย เป็น “เรื่องประวัติศาสตร์เก่า ๆ’’ ที่ผู้เขียนเขียน “ให้

3.1 เอกสารวิชาการและสารคดี นายทหารเรือชั้นหลังอ่านเป็นทำานองเล่านิทาน ... ทุก
3.1.1 เรื่องชีวิตชาวไทยสมัยก่อน โดย เรื่อง ... ได้จากประสบการณ์จริง ๆ บ้าง ได้จากผู้เล่าเล่า
ศาสตราจารย์พระยาอนุมานราชธน ซึ่งเป็นปราชญ์ ให้ฟังบ้าง ซึ่งล้วนแต่เป็นเรื่องจริงทั้งสิ้น’’ เป็นเรื่องราว